Demir Adam (Iron Man) Masalı

Bir zamanlar, dünyadan çok uzaklarda, gökyüzünün ötesinde “Işıklar Diyarı” adlı büyülü bir gezegen vardı. Bu gezegende herkesin kalbindeki duygular kristallere dönüşür, sevgiyle parlayan taşlar tüm diyara enerji sağlardı. Fakat bir gün, gökyüzünün en tepesinde, karanlık bir çatlak açıldı. “Gölge Efendisi” adıyla bilinen kötü kalpli bir varlık, sevgi kristallerini çalmak için diyara saldırdı.

Dünya’da ise Tony Stark, namıdiğer Demir Adam, laboratuvarında yeni bir enerji reaktörü tasarlıyordu. Bir anda gökyüzü tuhaf bir şekilde karardı. J.A.R.V.I.S hemen uyardı:

"Efendim, atmosferde tanımlanamayan bir enerji tespiti var. Uzay-zaman düzlemi kırılmış olabilir."

"Yine mi bir felaket?" diye gülümsedi Tony. "Kahvemi içip çıkayım bari."

Ancak bu sıradan bir felaket değildi. Uzay-zaman çatlağı o kadar güçlüydü ki, Işıklar Diyarı'nın yardım çağrısı Dünya'ya kadar ulaşmıştı. Küçük bir çocuk sesi Tony’nin zihninde yankılandı:

"Lütfen... yardım et, Demir Adam. Gölge Efendisi sevgi kristallerimizi çaldı. Her şey kararıyor."

Tony gözlerini açtı. Gözlerinde hafif bir buğu oluşmuştu. O ses, içini yakmıştı. Hemen zırhını giydi, J.A.R.V.I.S'e komut verdi:

"Portalı bul ve aç. Beni o çocuğun olduğu yere götür."

Bir anda kendini rengârenk gökyüzü olan, ama gri sislerle kararmış bir gezegende buldu. Karşısında minik bir kız çocuğu vardı, gözleri yaşlıydı.

"Demir Adam! Geldin!"

"Sen misin o ses?" dedi Tony, diz çökerek.

"Benim. Adım Lira. Kalbimde kalan son sevgi kristaliyle seni çağırdım."

Demir Adam, küçük Lira’nın avucundaki soluk parlayan kristale baktı. Işıklar Diyarı’nın enerjisi neredeyse tükenmişti.

"Peki, bu Gölge Efendisi nerede?"

Lira gözlerini yukarı kaldırdı. "Karanlık Kale’de… ama oraya kimse yaklaşamıyor. Duygularımızı sömürüyor. Umudu hissedince daha da güçleniyor."

Tony düşünceliydi. "Duyguları kullanıyor ha? O zaman biz de duygularla savaşırız."

Yola koyuldular. Tony, Lira ve ona katılan birkaç çocuk, Gölge Efendisi'nin kalesine doğru ilerledi. Yol boyunca Tony onlara umut verdi.

"Bir kahraman olmak için zırha ihtiyacınız yok çocuklar. Gerçek güç, kalbinizdedir."

Çocuklardan biri sordu: "Sen hiç korktun mu Demir Adam?"

Tony hafifçe gülümsedi. "Korktum elbette. En çok da sevdiğim insanları kaybetmekten. Ama o korkuya rağmen savaşmayı seçtim."

Lira, Tony’nin elini tuttu. "O zaman biz de seçiyoruz."

Karanlık Kale’ye vardıklarında her şey sessizdi. Aniden gökyüzü yarıldı ve devasa, karanlık bir siluet belirdi. Gölge Efendisi konuştu:

"İnsan… Senin kalbin zırhının arkasına gizlenmiş. Ama korkuların hâlâ buram buram kokuyor."

Tony karşılık verdi: "Evet, korkuyorum. Ama senin gibi hissiz biri asla sevginin gücünü anlayamaz."

Gölge Efendisi güldü. "Sevgi mi? Zayıflıktır o."

Tam o anda çocuklar ellerindeki solgun kristalleri bir araya getirdi. Tony kalbine dokundu.

"J.A.R.V.I.S, Kalp Reaktörü’nü Sevgi Modu’na geçir."

"Efendim, bu mod test edilmedi..."

"Hayat test değil J.A.R.V.I.S. Başlat."

Kalbinden çıkan enerji, çocukların kristalleriyle birleşti ve gökyüzüne doğru bir gökkuşağı yayıldı. Gölge Efendisi acıyla haykırdı.

"Bu... Bu imkânsız! Duygular... beni yakıyor!"

Tony ilerledi. "Sevgi, zayıflık değil. En büyük güçtür."

Lira ellerini uzattı. "Işığımızı geri alıyoruz!"

Bir anda kale yıkılmaya başladı. Kristaller eski ışıltılarına kavuştu. Gölge Efendisi ise bir sis bulutu gibi dağıldı. Işıklar Diyarı yeniden parıldamaya başladı.

Demir Adam, dönüş portalının açıldığını fark etti. Lira ona sarıldı.

"Bizi kurtardın. Sonsuza kadar minnettarız."

Tony başını eğdi. "Asıl siz kurtardınız beni. Ne zamandır kalbimin sesini dinlemiyordum."

"Bizi unutma olur mu?" diye fısıldadı Lira.

"Asla."

Ve ışıkla birlikte Dünya’ya geri döndü. Laboratuvarına döndüğünde pencereden dışarı baktı, gökyüzünde bir gökkuşağı beliriyordu. Hafifçe gülümsedi.

"Belki bir gün yine görüşürüz küçük dostlar."